Skąd to wszystko wiem?

Jestem mamą dwóch chłopaków, którzy są zupełnie inni. Jeden od pierwszego kęsa jedzenia nie chciał, a drugi wszystkim zajada się ze smakiem. Dziś starszy ma blisko 3 lata, a drugi 7 miesięcy. Równocześnie muszę radzić sobie z humorami spożywczymi starszaka i rozszerzaniem diety maluszka. Gdy na nich patrzę rozumiem powiedzenie, że jedni jedzą po to, żeby żyć a drudzy po to, żeby jeść.

Ja zdecydowanie należę do tych drugich. Kocham jeść i gotować. Robię to od zawsze. Od mojej pierwszej zabawkowej kuchenki, przez fascynację programami kulinarnymi, po poważne marzenia o szkole kucharskiej i własnej restauracji. Moje życie potoczyło się inaczej, ale dziś tą restauracją jest mój dom, w którym karmię swoich 3 mężczyzn i każdego kto nas odwiedzi.

Kiedy okazało się, że skrzat z jedzeniem jest na bakier pękało mi serce. Ja dla niego wszystko, a on „bleee”. Postanowiłam jednak, że się nie poddam. Czytałam, uczyłam się, a w kuchni stawałam na głowie. W międzyczasie zupełnie zapomniałam o sobie. Zamiast obiadów jadłam resztki, kanapki i ser żółty zagryziony jabłkiem. Wieczorem objadałam się na umór, bo dzień kręcił się wokół skrzata.

W końcu zrozumiałam, że musimy jeść razem, a to co gotuję nie musi być aż tak łagodne. Wystarczy, że będzie naturalnie słodkie, delikatnie słone, a ja użyję prostych, zdrowych składników, które same w sobie mają mnóstwo smaku.

I TAK POWSTAŁO SPRYTNE GOTOWANIE

Tak jeśli: